เรียนรู้เกี่ยวกับยายยิดดิช

ชื่อภาษายิดดิชสำหรับย่าคือ Bubbe. เนื่องจากภาษาฮิบรูใช้อักษรตัวอื่นจากภาษาอังกฤษทำให้การถอดเสียงเป็นไปได้จำเป็นคำต่างๆมักมีอยู่ในการสะกดหลายแบบ รูปแบบของ Bubbe ประกอบด้วย Bube, bubbie, bubbeh, bobbe, bobeh และ bubby. บางคนเพิ่ม -shi เพื่อแสดงความเสน่หาส่งผลให้ชื่อที่สะกดโดยปกติ bobeshi.

บางครอบครัวชาวยิวชอบภาษาฮิบรู savta, แต่ bubbe เป็นทางเลือกแบบดั้งเดิมมากขึ้นและได้รับการคัดเลือกโดยชาวยิวบางคนสำหรับความหมายที่อบอุ่นของมัน.

ดูชื่อภาษายิดดิชสำหรับคุณปู่ดูรายการชื่อย่าของชนเผ่าหรือดู a รายชื่อยายทั้งหมด. 

สิ่งที่ Bubbe Might Say

ต่อไปนี้เป็นคำทั่วไปที่คุณอาจได้ยินจากยายภาษายิดดิช:

• Naches หมายถึง “ความภาคภูมิใจ” หรือ “ความสุข” ซึ่งมักเป็นความภาคภูมิใจหรือความสุขที่เกี่ยวข้องกับเด็กหรือหลาน พระพรร่วมกันซึ่งพูดกับบิดามารดาคนใหม่คือการเปลี่ยนแปลงบางอย่างของ “เด็กนี้อาจให้คุณมาก Naches.”ch” ออกเสียงคล้ายกับ “ch” ใน Challah. 
• Mazel tov คือการแสดงความยินดีในภาษายิดดิช ความหมายที่แท้จริงคือ “โชคดี” นอกจากนี้ยังเหมาะสมสำหรับการเกิดของหลาน.
• Shmutz (หรือ Schmutz) หมายถึงสิ่งสกปรกเล็กน้อยที่ต้องถูกเช็ดออกเช่นเดียวกับใบหน้าของหลาน.
• Tchatchke เป็นของขวัญที่ถนัดซ้ายหรือของชำร่วยเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นหลานอาจให้ยาย. คำนี้มีการสะกดหลายแบบ.

ยายภาษายิดดิชอาจให้อัญมณีแห่งปัญญาเช่นนี้:

• “ถ้ายายมีล้อเธอจะเป็นเกวียน” อย่าคาดหวังให้คนทำสิ่งที่พวกเขาไม่พร้อมที่จะทำ มันเป็นอะไรบางอย่างที่แสดงออกว่า “ถ้ากบมีปีก …. “
• “แสดงให้เธอหางเสือ แต่อย่าคัดท้ายเรือ” สอนคนอื่นให้ทำสิ่งต่างๆให้กับตนเอง.
• “อย่าทิ้งถังเก่าจนกว่าคุณจะรู้ว่าเครื่องใหม่มีน้ำหรือไม่” อย่าทิ้งสิ่งใดจนกว่าคุณจะรู้ว่าคุณมีบางอย่างที่ดีกว่า.

ภาษายิดดิชคืออะไร?

ภาษายิดดิชเป็นภาษาดั้งเดิมที่เกี่ยวข้องกับชาวอาซคาร์ชาวยิวที่อาศัยอยู่ในเยอรมนีและบริเวณใกล้เคียง Ashkenaz เป็นชื่อภาษาฮีบรูตอนต้นของเยอรมนี. 

ชาวยิวอาซเกนาคพูดภาษาเยอรมัน แต่รวมถึงการพูดภาษาฮิบรูในคำพูดของพวกเขา ในยุค 1200 พวกเขาเริ่มใช้สคริปต์ภาษาฮีบรูเพื่อเขียนภาษาที่รู้จักกันในชื่อ Judeo-German ค่อยๆ Judeo – เยอรมันพัฒนาเป็นภาษาที่แตกต่างและกลายเป็นที่รู้จักกันเป็นภาษายิดดิชซึ่งหมายความว่าชาวยิว.

ภาษาแม่

ภาษายิดดิชบางครั้งก็ถูกอธิบายว่าเป็น “ภาษาแม่” ซึ่งตรงกันข้ามกับภาษาฮิบรูหรือที่เรียกว่า “ลิ้นศักดิ์สิทธิ์” และศึกษาโดยผู้ชายเท่านั้น ภาษายิดดิชให้สตรีเชื่อมต่อกับศาสนาและวัฒนธรรมของตน สตรีชาวยิวเริ่มเขียนภาษายิดดิชในช่วงเวลาที่ผู้หญิงส่วนใหญ่ทั่วโลกไม่สามารถเขียนในภาษาใดก็ได้.

การปฏิเสธภาษายิดดิช

การใช้ภาษายิดดิชถูกวิพากษ์วิจารณ์โดยชาวยิวจำนวนมากในช่วงทศวรรษ 1700 และ 1800 ตามพื้นฐานที่ว่าการใช้เป็นอุปสรรคต่อการยอมรับโดยวัฒนธรรมในวงกว้าง มันรอดชีวิตมาได้เวลาที่ท้าทายนี้อย่างไรและในช่วงต้นยุค 00 ภาษายิดดิชและวรรณคดีก็เจริญรุ่งเรือง ที่ถูกหยุดยั้งด้วยความหายนะเมื่อหลายคนถูกฆ่าตายและผู้รอดชีวิตถูกไล่ออกจากลำโพงภาษายิดดิช.

เมื่อชาวยิวเริ่มทำงานไปยังบ้านเกิดเมืองนอนการอภิปรายอย่างมากได้ทุ่มเทให้กับการเลือกภาษา ภาษายิดดิชได้รับการพิจารณา แต่ถูกปฏิเสธอาจเป็นเพราะมันผูกติดอยู่กับยุโรปตะวันออกในขณะที่ชาวยิวทั่วโลกมีความรู้ภาษาฮีบรูบางอย่าง ภาษาฮีบรูและภาษาอาหรับเป็นภาษาราชการของประเทศอิสราเอล.

สถานะปัจจุบันของภาษายิดดิช

ทั้งสองประเทศสหรัฐอเมริกาและอิสราเอลยังคงมีจำนวนมากของลำโพงภาษายิดดิชโดยเฉพาะอย่างยิ่งในชุมชนของชาวยิวจารีต นอกจากนี้ยังมีนักเขียนที่สร้างวรรณกรรมที่มีขนาดเล็ก แต่มีนัยสำคัญในภาษายิดดิชซึ่งเป็นผู้ที่ได้รับรางวัลโนเบลมากที่สุดคือ Isaac Bashevis Singer อีกกลุ่มหนึ่งคือพี่สาวของ Singer คือ Esther Kreitman Kreitman เป็นแบบอย่างของตัวละครหลักใน Yentl ที่เขียนโดย Singer เช่นเดียวกับตัวละครในปีที่ผ่านมา Kreitman ปรารถนาที่จะศึกษาลมุด.

หนังสือของเธอมีอยู่ในภาษาอังกฤษและภาษายิดดิช.