ค้นหาว่ามียีนเกย์และอะไรที่ทำให้เกิดการรักร่วมเพศจริงๆ

มีการถกเถียงกันมากว่าอะไรเป็นสาเหตุของการรักร่วมเพศ ผู้คนมักจะสงสัยว่ามียีนเกย์หรือเกิดจากปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมเช่นการรักร่วมเพศการศึกษาล่อลวงการล่วงเกินเด็กมารดาที่ขาดไปหรือพ่อที่รักใคร่ คนอื่นอยากรู้ว่านี่เป็นสิ่งที่เราเกิดมาหรือไม่เช่นลักษณะที่สืบทอดมาจากผิวหรือสีผม.

ถึงแม้จะมีการศึกษาเกี่ยวกับสาเหตุของการรักร่วมเพศ แต่การอภิปรายดูเหมือนจะถูกแบ่งออกโดยนักวิทยาศาสตร์ในมุมหนึ่งและศาสนศาสตร์ทางศาสนาในอีกมุมหนึ่ง.

อะไรคือการวางแนวทางเพศ

สมาคมจิตวิทยาอเมริกัน (American Psychological Association – APA) กำหนดแนวรสนิยมทางเพศดังนี้

“การรักษาการณ์ทางเพศเป็นเรื่องที่ดึงดูดความรู้สึกอารมณ์ความโรแมนติกทางเพศหรือความรู้สึกที่ทำให้คนรู้สึกถึงคนอื่นการปฐมนิเทศทางเพศตกอยู่ในความต่อเนื่องในคำอื่น ๆ ใครบางคนไม่จำเป็นต้องเป็นเฉพาะเรื่องรักร่วมเพศหรือเพศตรงข้าม แต่สามารถรู้สึกได้ถึงองศาที่แตกต่างกัน ดึงดูดความสนใจสำหรับทั้งสองเพศการปฐมนิเทศการพัฒนาในชีวิตของคนคนต่างตระหนักถึงจุดต่าง ๆ ในชีวิตของพวกเขาว่าพวกเขาเป็นเพศตรงข้ามเกย์เลสเบี้ยนหรือกะเทย “

APA กล่าวต่อว่าพฤติกรรมทางเพศไม่เหมือนกับการปรับตัวทางเพศ แน่นอนว่าบุคคลที่เป็นเกย์สามารถมีส่วนร่วมในเพศตรงข้ามได้ ในความเป็นจริงหลายคนทำก่อนที่จะออกมา หนึ่งต้องมองไม่ไกลกว่าประชากรคุกเพื่อดูหลักฐานของพฤติกรรมรักร่วมเพศในบุคคลอื่นเพศ (ไม่รวมถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจากการข่มขืนในคุก).

นอกจากนี้ในทศวรรษที่ 1950 อัลเฟรดซีซีย์ยังระบุด้วยว่าบุคคลส่วนใหญ่ไม่ได้เป็นเฉพาะกับคนรักร่วมเพศหรือเพศตรงข้าม แต่ส่วนใหญ่ตกอยู่ที่ไหนสักแห่งในระหว่างทั้งสอง.

ทำไมมันสำคัญ

ผู้คนอยากรู้ว่าการรักร่วมเพศเป็นทางเลือกหรือถ้าเป็นสิ่งที่เกิดมาด้วย อย่างไรก็ตามหลายคนจะเถียงว่าคนเกย์ควรได้รับสิทธิเช่นเดียวกับเพศตรงข้าม (ไม่ว่าจะเป็นเกย์เป็นทางเลือกหรือไม่).

ถ้ารักร่วมเพศเกิดจากลักษณะทางพันธุกรรมหรือในวัยทารกคนที่เป็นเกย์และเลสเบียนจะไม่สามารถเปลี่ยนรสนิยมทางเพศแม้ว่าจะต้องการ ถ้ารักร่วมเพศเป็นสาเหตุมาจากปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมอย่างไรก็ดีเกย์และเลสเบี้ยนอาจเปลี่ยนไปและตรงกับการบำบัดได้.

ถ้าเป็นเกย์เป็นตัวเลือก

ถ้าคุณขอให้คนที่เป็นเกย์มากที่สุดพวกเขาจะบอกคุณว่าการเป็นเกย์ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาเลือกที่จะเป็น เป็นเรื่องที่ต้องสงสัยว่าทำไมทุกคนเลือกที่จะเป็นสิ่งที่อาจทำให้พวกเขาถูกสังคมดูหมิ่นศาสนาปฏิเสธโดยครอบครัวปฏิเสธสิทธิและอาจก่ออาชญากรรมรุนแรงขึ้น ที่ไม่ได้บอกว่าทั้งหมดเป็นเกย์หรือเลสเบี้ยนเป็นลบ ในความเป็นจริงเลสเบี้ยนส่วนใหญ่กล่าวว่าพวกเขาไม่เคยมีความสุขมากขึ้นหรือมีการเติมเต็มเมื่อพวกเขาออกมา.

บางคนเลสเบี้ยนบอกว่าการเป็นเกย์เป็นทางเลือกโดยเฉพาะผู้ที่เคยแต่งงานหรือออกมาในชีวิต คนอื่นโกรธที่ได้ยินคนพูดเช่นนั้น Sheryl Swoopes นักบาสเกตบอลชาวอเมริกันเกษียณได้รับความรังเกียจจากชุมชนเกย์และเลสเบี้ยนเมื่อเธอกล่าวว่าเธอคิดว่าการเป็นเกย์เป็นทางเลือกของเธอในการให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับ Gay.com:

“ฉันคิดว่ามีคนจำนวนมากที่เป็นเกย์และเลสเบี้ยนผู้ซึ่งเชื่อว่าคุณเกิดมาแบบนั้นฉันคิดว่ายังมีคนมากมายที่เชื่อว่ามันเป็นทางเลือกและสำหรับฉันฉันเชื่อว่ามันเป็นทางเลือกฉัน เป็นจุดในชีวิตของฉันที่ฉันได้ผ่านการหย่าร้างและไม่ได้อยู่ในความสัมพันธ์และทางเลือกที่ฉันทำเกิดขึ้นคือการที่ฉันตกหลุมรักกับผู้หญิงคนอื่น. “

เกย์และเลสเบี้ยนจำนวนมากจะให้เหตุผลว่าการเป็นเกย์ไม่ใช่ทางเลือก แต่ควรจะทำอย่างไร เราไม่ได้เลือกทิศทางทางเพศของเรา แต่เราเลือกว่าจะออกมาจากตู้หรือไม่ องค์กรทางวิทยาศาสตร์ส่วนใหญ่ยังเชื่อว่าการรักร่วมเพศไม่ได้เป็นทางเลือกและชีววิทยามีบทบาทบางอย่าง สมาคมจิตแพทย์แห่งชาติกล่าวว่านักวิจัยส่วนใหญ่เชื่อว่าความสัมพันธ์ทางเพศมีความซับซ้อนและชีววิทยาก็มีบทบาทสำคัญ กล่าวอีกนัยหนึ่งหลายคนเกิดมาพร้อมกับรสนิยมทางเพศหรือสร้างในวัยเด็ก.

สิ่งที่ฝาแฝดบอกเราเกี่ยวกับการรักร่วมเพศ

นักวิทยาศาสตร์ได้ศึกษาฝาแฝดเพื่อลองเรียนรู้ว่าการเป็นเกย์นั้นมีความมุ่งมั่นทางชีววิทยาหรือไม่ การศึกษาฝาแฝดเดียวกันและฝาแฝดแนะนำว่ามีอิทธิพลทางพันธุกรรมในการปรับตัวทางเพศ ถ้าเป็นเกย์มีพันธุกรรมอย่างเคร่งครัดแล้วในฝาแฝดที่เหมือนกันจะมีอัตราการลงรอยกันร้อยละ 100 สำหรับการปรับความสัมพันธ์.

อย่างไรก็ตามหนึ่งในการศึกษาในปี 1995 พบความสัมพันธ์ 52 เปอร์เซ็นต์สำหรับฝาแฝดที่เหมือนกันชายและ 22 เปอร์เซ็นต์สำหรับฝาแฝดพี่ชายฝาแฝด. การศึกษาเกี่ยวกับผู้หญิงมากับผลที่คล้ายกัน ถ้าคู่แฝดเหมือนกันเป็นเลสเบี้ยนใน 48 เปอร์เซ็นต์ของกรณีคู่อื่น ๆ ก็เป็นเลสเบี้ยน สำหรับคู่แฝดฝาแฝดความสอดคล้องกันคือร้อยละ 16 ตามที่นักประสาทวิทยาชาวอเมริกันอเมริกัน Simon LeVay กล่าว.

การศึกษาเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าคนที่แต่งหน้าทางพันธุกรรมเหมือนกัน (ฝาแฝดที่เหมือนกัน) มีแนวโน้มที่จะมีส่วนร่วมในการปรับตัวทางเพศมากกว่าคนที่แต่งหน้าพันธุกรรมต่างกัน (ฝาแฝดฝาแฝด) พันธุศาสตร์เพียงอย่างเดียวไม่สามารถทำให้เกิดความสัมพันธ์ทางเพศ แต่ก็มีบทบาทสำคัญ.

นอกจากนี้นักวิทยาศาสตร์ยังไม่สามารถสรุปได้ว่ามียีนหรือการรวมกันของยีนที่จะทำให้คนอื่นเป็นเกย์ พันธุศาสตร์มีความซับซ้อนมากนักและนักวิทยาศาสตร์ยังคงศึกษาโครโมโซมทั้งมนุษย์และสัตว์เพื่อเชื่อมโยงกับความต้องการทางเพศ.

การศึกษาสมองเกย์

การศึกษาที่เผยแพร่อย่างกว้างขวางในปี 2534 พบว่าบางส่วนของ hypothalamus มีขนาดเล็กกว่าในผู้ชายที่เป็นเกย์มากกว่าผู้ชายในเพศตรงข้าม การศึกษานี้ได้รับการยกย่องอย่างกว้างขวางว่าเป็น “หลักฐาน” ที่รสนิยมทางเพศเป็นทางชีวภาพและไม่ได้รับการคัดเลือก อย่างไรก็ตามไม่ทราบว่าความแตกต่างเหล่านี้ในสมองเกิดขึ้นหรือเมื่อเกิดขึ้นตลอดชีวิต.

แม้สังคมศาสตร์และการวิจัยทางชีววิทยาก็ยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัดว่าอะไรที่ทำให้เกิดความเป็นเกย์เลสเบี้ยนกะเทยหรือตรงไปตรงมา นักวิทยาศาสตร์และนักวิทยาศาสตร์ทางสังคมจะไม่ต้องสงสัยเลยว่ายังคงศึกษาสาเหตุของการรักร่วมเพศทั้งในสัตว์และมนุษย์ ไม่ว่าพวกเขาจะพบอะไรชุมชน LGBTQ + และผู้สนับสนุนของพวกเขาจะยังคงต่อสู้เพื่อรักษาความยุติธรรมและเท่าเทียมกัน.